|
|
tel. 608 338 593, arche@arche.krakow.pl |
| GABINET TERAPII | WARSZTATY | SUPERWIZJA |
|
PSYCHOTERAPIA
Kraków, Stare Podgórze ul. Rękawka 21/8 |
 |
 Dr Mateusz Borowiec 608 338 593 |
PSYCHOTERAPEUCI
|
|
 Mgr Ariadna Romejko-Borowiec 692 763 228 |
 Lek. med. Krzysztof Tokarz 609 731 001 |
 Mgr Anna Borowiec-Majkowska 517 169 263 |
 Mgr Emilia Skołyszewska 607 390 649 |
 Mgr Katarzyna Romanowicz 501 476 829 |
|
PSYCHOTERAPIA INDYWIDUALNA |
AKTYWNA TERAPIA GRUPOWA | PSYCHOTERAPIA PAR |
| Psychoterapia Indywidualna Każda terapia zaczyna się od jednej lub kilku indywidualnych konsultacji diagnostycznych. Podczas tych sesji terapeuta i pacjent poznają się nawzajem, po zapoznaniu się z problemami pacjenta terapeuta stawia wstępne rozpoznanie i proponuje stosowy rodzaj pomocy. Proces psychoterapii indywidualnej obejmuje zwykle od kilku do kilkudziesięciu cotygodniowych sesji terapeutycznych, zależnie od problemu i zastosowanej metody. W ciągu ostatnich 100 lat opracowano wiele różnych podejść i technik terapeutycznych, tak by odpowiadały one różnym klientom i różnym problemom. Początkowo psychoterapię stosowano w leczeniu nerwic i do dziś to nerwica jest zaburzeniem z którym psychoterapeuci zmagają się najczęściej. Psychoterapia opiera się na wzajemnym zaufaniu pacjenta i psychoterapeuty. Zdaniem wielu specjalistów - psychologów, psychoterapeutów - oprócz zastosowania odpowiednich procedur jej sukces zależy od jakości kontaktu między klientem i terapeutą oraz od osobowości tego ostatniego. |
Kompetencje psychoterapeuty Psychoterapeuta
to osoba o
legitymująca się specjalistycznym wykształceniem w zakresie
zdrowia psychicznego, psychopatologii i psychoterapii.
Kompetencje te zdobywa się podczas kilkuletniego podyplomowego
szkolenia zawodowego obejmującego na ogół minimum 1200 godzin
formalnych zajęć: wykładów, ćwiczeń, własnej terapii,
staży oraz superwizji. Psychoterapeutą
zostaje najczęściej psycholog lub psychiatra. |
Psychoterapia Grupowa W wielu przypadkach forma grupowa terapii jest bardziej efektywna, a prawie zawsze jest znacznie tańsza. Obecność innych osób pozwala zobaczyć swoje problemy z dystansu, umożliwia wymianę doświadczeń i usyskanie wsparcia na znacznie większą skalę niż jest to możliwe w pracy indywidualnej. Oferujemy aktywną
psychoterapię grupową w modelu integracyjnym. Efektywna
psychoterapia grupowa łączy podejście
wglądowe z aktywna pracą angażującą ciało, emocje i relacje
interpersonalne. Co pozwala na uzyskanie szybkich zmian nie tylko na
polu reflesji ale i na poziomie behawioralnym oraz w obrębie bliskich
więzi oraz relacji społecznych. Aktywna terapia bazuje na dynamicznych interakcjach w grupie oraz rozwoju umiejetności komunikacyjnych uczestników. Praca nad sobą na forum grupy jest szczególnie zalecana w przypadku problemów interpersonalnych, zaburzeń nastroju (depresji) oraz zaburzeń nerwicowych, zwłaszcza fobii społecznej. Psychoterapia grupowa może również stanowić znakomite uzupełnienie terapii indywidualnej po jej zakończeniu, niekiedy też może odbywać się równolegle do terapii indywidualnej. |
| Psychoterapia Psychodynamiczna określana jest często jako wglądowa, wywodzi się z psychoanalizy Freuda. Jej istotą jest wprowadzanie do świadomości jak najwięcej treści tkwiących w sferze podświadomej. Ten rodzaj terapii stosuje się najczęściej w przypadku zaburzeń osobowości i ciężkich zaburzeń nerwicowych (np. nerwicy natręctw). Praca koncentruje się na wewnętrznych konfliktach emocjonalnych, a ponieważ przyczyn problemów upatruje się w nieprawidłowym rozwoju osobowości, w dzieciństwie, sporo czasu poświęca się zwykle relacjom z rodzicami i innymi osobami znaczącymi. W terapii psychodynamicznej psychoteraputa podczas sesji zachowuje powściągliwość, przez większość czasu słucha, a swoimi krótkimi wypowiedziami próbuje sprowokować u klienta wgląd (zrozumienie siebie). W tym podejściu od klienta oczekuje się bardzo silnej motywacji do zmiany, jest tak z kilku powodów. Po pierwsze psychoterapeuta jest mało aktywny, co dla wielu klientów jest frustrujące. Po drugie w trakcie terapii pojawiają się okresy pogorszenia nastroju, a nawet chęć ucieczki . Po trzecie wreszcie jest to terapia czasochłonna, a zatem i kosztowna (sesje mogą odbywać się kilka razy w tygodniu nawet przez parę lat). Najczęstsze zastosowania: zaburzenia osobowości, nerwica. | Psychoterapia
Egzystencjalna (humanistyczna) koncentruje się na dylematach i wątpliwościach, zarówno tych codziennych jak i tych wielkich: czy żyć, jak żyć. Podstawowym przedmiotem analizy jest więc proces dokonywanie wyborów oraz związany z każdym wyborem ból rezygnacji. Głównym celem terapii jest tu nie tyle zdrowie psychiczne, co samorealizacja i sens życia, a jej warunkiem niezbędnym bezwarunkowa samoakceptacja. W trakcie terapii klient otrzymuje od terapeuty właśnie akceptację bezwarunkową, co umacnia w nim wiarę w siebie. W tym podejściu psychoterapeuta poświęca wiele czasu na słuchanie i rozumienie klienta, zarówno intelektualne jak i emocjonalne. W procesie komunikacji często wykorzystywane są obrazowe metafory. Ramy czasowe terapii egzystencjalnej określa klient wspólnie z terapeutą. |
Psychodrama to forma terapii i rozwoju osobistego silnie angażująca nie tylko intelekt ale przede wszystkim ciało i emocje, w tym celu korzysta z symboli i metafor, bazując na naszej naturalnej skłonności do zabawy wyzwala spontaniczność i kreatywność. Metoda psychodramy opracowana została przez Jacoba L. Moreno na początku XX w. Moreno jest uważany za autora pomysłu psychoterapii grupowej, a także socjometrii.Istotą psychodramy jest wchodzenie w rolę i zamiana ról. Metoda ta pozwala uczestnikom lepiej poznać samych siebie, rozszerzyć swoje rozumienie i odczuwanie świata, dzięki zobaczeniu i doświadczeniu go z pozycji ważnych dla siebie osób (np. partnera, rodzica, dziecka, przyjaciela, szefa...). W psychodramie uczestnicy przywołują na scenę osoby, siły, zjawiska mające wpływ na ich życie. Potencjał terapeutyczny grupy tkwi w możliwości powołania do tych ról uczestników grupy, którzy wspomagają proces poszerzania samoświadomości a równocześnie sami korzystają konfrontując się z nowymi dla siebie rolami. W miarę integracji grupy, uczestnicy coraz lepiej się poznają i stają się wzajemnie dla siebie źródłem informacji zwrotnych. Zatem każdy może się przyjrzeć sobie w zwierciadle, jakim jest dobrze zintegrowana grupa. Aktywne metody morenowskie są stale rozwijane i szeroko stosowane w psychoterapii, rozwoju osobistym i biznesie na całym świecie. W Polsce psychodramę propaguje Polski Instytut Psychodramy we współpracy z Polskim Towarzystwem Psychiatrycznym i Polskim Towarzystwem Psychologicznym. |
Psychoterapia Par (terapia małżeńska, terapia rodzinna) Istotą takiej terapii są wspólne spotkania pary czy rodziny z terapeutą (lub parą terapeutów), procedura może jednak obejmować również również spotkania indywidualne. Celem takiej terapii jest zmiana w obrębie interakcji między jej uczestnikami, zwykle obejmuje ona naprawę komunikacji między partnerami. Celem terapii może być zarówno lepsze bycie razem, jak i lepsze rozstanie. Oprócz kwestii codziennego porozumiewania się i wzajemnego zrozumienia emocjonalnego partnerów częste obszary terapii par to np. podział obowiązków a także życie intymne, seksualne. |
Psychoterapia Behawioralna to metoda opracowana przez psychologów w oparciu o wyniki badań naukowych poświęconych pamięci i uczeniu się. Powstała w latach 50-tych XX wieku. Oferuje wiele technik treningowych służących uczeniu się nowych zachowań np. trening relaksacji wykorzystywany w systematycznej desensytyzacji - najskuteczniejszej technice leczenia fobii, czy trening asertywności. W tym nurcie opracowano też procedury wygaszania niezdrowych odruchów, tzw. metody ekspozycyjne (szczególnie skuteczna jest expozycja in vivo). Celem i istotą terapii behawioralnej jest zmiana wzorców zachowania, tyk by przynosiło ono klientowi jak najwięcej satysfakcji. Cała uwaga skupia się na problemach "tu i teraz", mniejsze znaczenie przywiązuje się do doświadczeń z przeszłości. W tym podejściu psycholog pełni rolę bardzo aktywną i dyrektywną: wyjaśnia, proponuje, doradza, wspiera, motywuje, dostarcza konkretnych narzędzi i umiejętności, wyznacza zadania. Od klienta psycholog oczekuje gotowości do aktywnych zmian, jego rola przypomina nieco rolę ucznia. Ponieważ psychoterapia behawioralna zwykle ogranicza się do konkretnych problemów (np. klaustrofobii, bezsenności) zwykle obejmuje kilka, kilkanaście spotkań odbywających się 1 raz w tygodniu. Zastosowania: nerwica, depresja, kryzys, zaburzenia psychosomatyczne. |
Psychoterapia Poznawcza nurt powstały w latach 70-tych, terapia ta najczęściej stosowana jest łącznie z terapią behawioralną z której się wywodzi (stąd jej nazwy np: terapia poznawczo-behawioralna, racjonalno-emotywna terapia zachowania itp). Jest szczególnie ceniona ze względu na wysoką skuteczność w leczeniu zaburzeń depresyjnych, a także nerwicowych (lękowych). Zaburzenia i problemy psychiczne rozumiane są tu jako defekty wzorców postrzegania, interpretowania rzeczywistości oraz reagowania na nią. Celem terapii jest poznawczo-behawioralnej jest zmiana nieprzystosowawczych (np. zbyt sztywnych, czy opartych na fałszywych założeniach) schematów myślenia i zachowania. Psycholog poznawczy szczególną uwagę przywiązuje do irracjonalnych myśli, które są pierwotne wobec stanowiących problem emocji (smutku, lęku czy złości). Przyjmuje się, że nieprzystosowawcze myśli wynikają ze zniekształcających obraz rzeczywistości błędów poznawczych takich jak np. nadmierne uogólnianie ("zawsze coś musi być nie tak", "do niczego się nie nadaję").Istotną wagę przywiązuje się też do rozwoju specyficznych umiejętności psychicznych (np. rozpoznawania emocji), których deficyty mogą przyczyniać się do rozwoju zaburzeń psychicznych. Podobnie jak w terapii behawioralnej zwraca się uwagę przede wszystkim na problemy występujące "tu i teraz", jeśli jednak dostrzec można w nich schematy powielające przeszłość, to im poświęca się czas. Terapeuta w tym podejściu pełni rolę aktywną, przemawia głosem rozsądku proponuje zadania i stosuje precyzyjne procedury. Psychoterapia poznawczo-behawioralna trwa zwykle kilka miesięcy, spotkania odbywają się 1 raz w tygodniu. Najczęstsze zastosowania: depresja, trudności w kontaktach interpersonalnych (fobia społeczna), nerwica, zaburzenia osobowości |
| Praca z ciałem
Psychologiczna praca z ciałem ma swoja długą tradycję, jej prekursorem jest W. Reich, jeden z uczniów S. Freuda. Zakłada się tutaj, że problemy psychiczne, emocjonalne znajdują swoje odzwierciedlenie w ciele, np napięcia, czy bloki emocjonalne przekładają się na sztywność mięśni. Somatoterapia jest stosunkowo nowym podejściem w nurcie pracy z ciałem, powstałym w latach 80-tych. W terapii tej uwzględnia się całość człowieka: ciało, umysł i ducha. Metoda ta zrywa z tradycją intelektualną skupiającą się na tym co racjonalne. Dużą uwagę przywiązuje się do emocji i intuicji, korzysta się obfitego asortymentu ćwiczeń angażujące nie tylko umysł ale i ciało. Kontakt terapeutyczny obejmuje często nie tylko rozmowę ale również ćwiczenia fizyczne oraz dotyk. Np. podczas somatoanalizy prowadzący terapię trzyma klientowi rękę na brzuchu, by pozostawać w bezpośrednim kontakcie z jego doznaniami wegetatywnycmi (często związanymi z przeżyciami emocjonalnymi). Somatoterapia odbywa się zarówno w formie indywidualnej jak i grupowej, obejmuje również ćwiczenia praktykowane samodzielnie przez klienta. Częstość sesji terapeutycznych i czas trwania terapii zależą od charakteru zgłaszanych problemów. Najczęstsze zastosowania: nerwica, depresja, zaburzenia osobowości |
SELF
Grupowa terapia
szkoleniowa
 |
